Kuifje in Amerika
In Kuifje in Amerika (1932) bevestigt onze held zijn roeping als bestrijder van onrecht. Hij neemt het op tegen de maffioso Al Capone, de gangsters van Chicago en schurken van allerlei pluimage. Hergé geeft blijk van een milde blik op de wereld en stigmatiseert bijvoorbeeld de blanken voor hun gedrag tegenover de oorspronkelijke bewoners van Amerika. Kuifjes naam en faam reikt dan al tot aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. In die mate zelfs dat hij bij zijn aankomst in Chicago, net tijdens de drooglegging, een bijzonder onhartelijk welkom krijgt van bandieten en criminelen van allerlei slag. Kuifje zal al zijn moed en verstand moeten inzetten om een uitweg te vinden!

Test uw kennis
+
Aan het begin van zijn carrière zien we hoe Hergé ‘variatie aanbrengt’ in de albumcovers. De eerste cover van Kuifje in Amerika rolt in 1932 van de persen. Tegenwoordig levert deze illustratie, in Chinese inkt en gouache, tijdens veilingen fortuinen op. Deze cover draagt de titel De avonturen van Kuifje, reporter voor Le Petit Vingtième in Amerika.

In november 1937 verschijnt het album met een nieuwe cover, met daarop een kleine afbeelding van Kuifje te paard. Ook de naam Casterman (die al voorkomt op de editie van 1935) wordt vermeld. De cover zoals we hem vandaag kennen (een paginagrote illustratie) siert ook de laatste zwart-wituitgave van Kuifje in Amerika.
Van zwart-wit naar kleur
Kuifje in Amerika is een van de negen albums die tot stand kwamen in een wereld in zwart-wit. Op tien jaar tijd, van 1932 tot 1942, verschijnen er elf verschillende uitgaven. Dit is ook het laatste avontuur dat gepubliceerd werd onder de vlag van Le Petit Vingtième. Tijdens die periode worden er meer dan 150.000 Kuifje-albums in zwart-wit gedrukt, ingebonden, verdeeld en verkocht. Vanaf 1942 wordt het album ingekleurd. Ter gelegenheid daarvan wordt het hele album herzien. In de nieuwe versie van 1945 zijn er veel verbeteringen aangebracht aan de verhaallijn van de afbeeldingen.
Literaire invloeden en aandacht voor documentatie
Tijdens zijn werk aan het script voor Kuifje in Amerika wordt Hergé beïnvloed door een aantal boeken. Het belangrijkste is Scènes de la vie future (1930) van G. Duhamel, dat de Amerikaanse levenswijze met zijn automatisering en massaproductie, zijn wetenschappelijke bedrijfsvoering, verbijsterend modernisme en platte banaliteit openlijk en scherp veroordeelt.

Om het Amerika van die tijd waarheidsgetrouw af te beelden, gebruikt Hergé ook het tijdschrift Le Crapouillot, dat een speciaal nummer had gewijd aan de Verenigde Staten.
Zoals in de film
“Nooit eerder leken Hergés tekeningen zo direct beïnvloed door de film als op de platen van Kuifje in Amerika.” (Chronologie d'une œuvre, Ph. Goddin, T2, pagina 87). Hergé gebruikt diverse technieken die een camera-effect oproepen en verandert de kadrering (camera-instelling) van het ene vakje tegenover het andere. De sequentie van plaat 76 of de scène van plaat 81 zijn op en top filmisch. De lezer ziet immers wat Kuifje niet kan zien: de hand van de bandiet die een fles vastgrijpt.
Verwijzing naar Swift
“De firma Slift is een nauwelijks verholen karikatuur van de authentieke fabrieken Swift & Cie”. Die waren gevestigd in Chicago, actief in de vleessector en gespecialiseerd in de automatisering en organisatie van werk aan de lopende band. “De installaties voor de slacht en het inblikken van het vlees zijn in die mate geautomatiseerd dat sommigen het beeld oproepen van een machine waar aan de ene kant een levend varken ingaat en aan de andere kant worsten uitkomen.”

Al Capone, staatsvijand nummer 1
Al Capone is de enige schurk in De avonturen van Kuifje die echt heeft bestaan en onder zijn echte naam in de albums opduikt. Zo is hij al aanwezig in De avonturen van Kuifje in Congo, waar hij een rol speelt in de diamantsmokkel. In dit tweede avontuur wordt al snel duidelijk dat Chicago de volgende bestemming is van onze jonge reporter.

Dat nieuwe speelterrein is ook de thuisbasis van Al Capone en zijn bende, die heer en meester zijn van allerlei illegale handeltjes. In het nummer van Le Crapouillot van oktober 1930, met de Verenigde Staten als hoofdthema, stond een pasfoto van Alphonse ‘Scarface’ Capone. Daarop had hij meer weg van een succesvolle Italiaanse tenor dan van staatsvijand nummer 1.
Nog zo’n onnoemelijke schurk: Rastapopoulos
Rastapopoulos stelt zijn intelligentie ten dienste van het kwaad en heeft de weinig benijdenswaardige reputatie van grootste vijand van Kuifje. In elke enquête wordt hij tot de meest boosaardige schurk uitgeroepen.

Hij verschijnt voor het eerst in Kuifje in Amerika, tijdens het officiële diner dat ter ere van Kuifje wordt gehouden, hoewel zijn naam dan niet wordt genoemd. Roberto Rastapopoulos, een tycoon uit de filmindustrie, is hier immers een van de gasten, samen met Pikefort alias de onstuimige Mary Pickford.
Fragment uit de tekenfilm
+