Kuifje en de Picaro’s
Dit is het laatste volledig afgewerkte album van de meester. Het was meer dan tien jaar in de maak; de lezer moest hoe langer hoe meer geduld opbrengen voor elk nieuw avontuur. In Kuifje en de Picaro’s (1976) keert onze held terug naar San Theodoros, het land dat we kennen uit Het gebroken oor. Het is een duister verhaal over wraak en gijzeling tegen de achtergrond van een guerrillaoorlog. Hergé waagt zich aan een bitterzoete toon en suggereert dat alles in deze wereld slechts een schijnvertoning is.
Koop de digitale versie
Via de app ‘De avonturen van Kuifje’ in de App Store of op Google Play.
Test uw kennis
+
Haddock die de whisky laat staan (dankzij een uitvinding van Zonnebloem), Nestor die luistervinkt, Bobbiedie vervangen wordt door de kat van Molensloot, Serafijn Lampion die zich van zijn beste kant toont, Alcazar die belachelijk wordt gemaakt door zijn vrouw, een serpent van de ergste soort... Maar ook: Kuifjes pofbroek die vervangen wordt door een jeans! Het is duidelijk: de wereld van onze held is volop in verandering.
Geen verwijzing naar haargroei in de albumtitel
Aanvankelijk zou het album Los Bigotudos gaan heten, daarna Kuifje en de Bigotudo’s, met een duidelijke verwijzing naar het Spaanse woord voor ‘snor’.
Het eerste vakje
Aanvankelijk had Hergé voor het eerste vakje een zomers landschap in gedachten, met graan op de velden en groene bomen. Gelukkig toonden de coloristen zich waakzaam en wezen ze hem op zijn fout: de actie moest zich in februari afspelen, tijdens carnaval...
Errare humanum est en het decor werd aangepast.
Hoe zit het met die broek?
Voor het eerst laat Kuifje zijn eeuwige, iconische pofbroek in de kast liggen en kiest hij voor een loszittende kastanjebruine jeans. Want in de seventies, zoals Hergé het zei, kreeg alles de klere! Deze nieuwe outfit valt bij veel lezers niet in de smaak, wat ze niet nalaten aan de auteur te laten weten.
Een veelzeggend symbool
Op Kuifjes helm zien we een symbool dat we allemaal kennen: dat voor ‘peace and love’, het vredesteken dat in de jaren ‘60 door hippies werd omarmd. Een verrassend detail voor een personage dat als conservatief wordt bestempeld … Maar is Kuifje eigenlijk wel conservatief?
In elk geval veranderen de tijden en dus ook de mentaliteit. Het vredesteken werd bedacht door de Britse graficus Gerald Holtom en voor het eerst gebruikt in 1958, tijdens een demonstratie tegen een kernwapenfabriek.
Gif
Dit is absoluut het album van de verandering. Kapitein Haddock kan geen whisky meer verdragen en verliest, tegen zijn zin, zijn sympathieke opvliegendheid. De scheldwoorden die hebben bijgedragen aan zijn legendarische reputatie zijn nu een pak zeldzamer.
Archibald, belachelijk...
Het is wachten op het 23ste album uit de reeks voordat de voornaam van onze kapitein wordt onthuld: Archibald. Dat gebeurt tijdens een nogal surrealistische dialoog waarin Kuifje de gedesoriënteerde kapitein aan zijn naam en voornaam herinnert.
Hergé had een lijst met 17 voornamen opgesteld, waarbij hij Archibald verkoos boven Marmaduke, zoals te zien is in het Hergé Museum.
Nestor: perfectie bestaat niet
De onverstoorbare Nestor toont zijn zwakke kant. Hij geeft zich over aan de drank, waarschijnlijk in navolging van zijn baas, en luistervinkt aan de deuren, als een echte bemoeial. Wanneer hij door de kapitein wordt betrapt, is zijn gêne des te groter. Met deze scène, zijn verleden onwaardig, verlaat Nestor het podium. (Al komen we hem nog tegen als schets in Kuifje en de Alfa-kunst).
De vraag is dan waarom hij op die manier uit het album verdwijnt …
Als kat en hond
Is Bobbie zijn status van topfavoriet kwijt? Wordt Bobbie onttroond door de kat van het kasteel?
Anderzijds is hij zijn voorliefde voor alcohol en dronkenschap niet verloren …
Kuifje bij de Maya's: Mayatempel of Pazteekse piramide?
Kuifje ging weliswaar niet naar Mexico, maar voor het ontwerp van de ‘Pazteekse’-piramide in Kuifje en de Picaro's liet Hergé zich inspireren door een Maya-piramide in Yucatan in het zuiden van Mexico. Die piramide, ook wel bekend als de Castillo de Kukulcan, torent 30 meter boven het uitgestrekte terrein van Chichen Itza uit.
Hoewel het laatste voltooide album van De avonturen van Kuifje zich afspeelt in San Theodoros, een denkbeeldig land in Zuid-Amerika, draait Hergé zijn hand niet om voor een mix van stijlen en sprongen in de ruimte. Het resultaat is een homogene, op Latijns-Amerikaanse invloeden geïnspireerde wereld op basis van ongelijksoortige elementen.
Carnaval, een bont allegaartje
Hergé verzint een denkbeeldige folkgroep, de ‘Swingende Extravaganten’. In zijn archieven bevonden zich verschillende documenten onder de noemer ‘Carnavalstoeten’, waaronder de beroemde Gilles uit Binche, op wie de ‘Extravaganten’ deels gebaseerd werden. Ook de Blancs Moussis uit Stavelot en de Chinels uit Fosses-la-Ville, eveneens twee plekken in België, beïnvloedden de denkbeeldige folkloregroep.
Ook Castro profiteert van de carnavalsfestiviteiten: op 26 juli 1953 valt hij de kazerne van Moncada aan en wordt dictator Bastita omvergeworpen. Van een (on)gelukkig toeval gesproken … Leuk weetje: al sinds 1991 is er in Louvain-la-Neuve, de thuisbasis van het Hergé Museum, een vereniging genaamd de ‘Joyeux Turlurons’ oftewel ‘Swingende Extravaganten’!
Een Galliër en andere beroemdheden
Op platen 54, 59 en 60 zien we mensen verkleed als Asterix (Goscinny en Uderzo bewijzen een wederdienst in Asterix en de Belgen, waarin Jansen en Janssen een bijrol krijgen), Snoopy, Donald Duck en Mickey Mouse.
Fragment uit de tekenfilm
+
